Tussen 1998 en 2013 ademde ik film. Vanuit mijn werkzaamheden bij VERS (voorheen Vereniging Nieuwe Film en TelevisieMakers), het Filmfonds en Nederlands Film Festival organiseerde ik vele, vele netwerkbijeenkomsten. Een beroepsgroep vol vrije geesten veronderstelde ik. Maar hoe avontuurlijker en competatiever het werk, des te angstiger de mens bleek voor vernieuwing. Hier ontdekte ik hoe je alles, maar dan ook echt alles moet inzetten om mensen te verleiden tot vernieuwing van ideëen of netwerk. Een kleine greep:
- Blinddate for Threesomes: De eerste netwerkmeeting in Nederland voor filmmakers, gamemakers en location-based designers met als doel partijen samen te brengen voor Nederlandse Transmedia projecten
- Verspectief: Een frisse blik op vertellen in beelden. Actieve workshop over hoe je vernieuwing aanbrengt in je werk en tevens crossover tussen experimentele en commerciële makers: wat kunnen zij van elkaar leren?
- Sound Seeing Utrecht: Je hoort het ruisen van de zee, een wc die doorspoelt, een kabbelend beekje, een hijskraan in een haven. Je ogen zijn geopend en je vaart over de Oudegracht. Je brein gaat op zoek naar beelden die kloppen of die contrasteren. Je wordt ongelofelijk verrast als je je oren aan het roer zet. Doel: De wens van sounddesigners Nederland was om filmmakers meer rekening te laten houden met hun vak dat vaak als sluitpost op de begroting wordt gebruikt. In dat kader werden 2 boten afgeladen met scenaristen, regisseurs en producenten. Ze kregen een koptelefoon op hun hoofd en kregen een geluidswandeling te horen van Cilia Erens. Vervolgens kregen ze een hoorcollege met voorbeelden van makers die geluid als uitgangspunt, inspiratiebron gebruiken van hun film.
Ditdoethildegard 